a)Rregullat e thirrjes në gosti:

1. Të thërret në musafirllëk te ai të devotshmit e jo edhe të prishurit e të pandershmit, sipas hadithit: “Mos shoqëro askë pos besimtarit dhe mos të hajë ushqimin tënd askush pos të devotshmit”. (Transmetojnë Ahmedi, Ebu Davudi, Ibni Habani dhe Hakimi, hadithi është sahih).

2. Mos t'i veçojë në musafirllëkun e tij të pasurit duke mos i ftuar edhe të varfërit, sipas hadithit: “Ushqimi më i dëmshëm është ushqimi i një zijafeti në të cilin thirren të pasurit e lihen të varfërit”. (Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi)

3. Mos të ketë për qëllim që të lavdërohet e të krenohet me gostinë e tij, por ta zbatoj Sunnetin e Pejgamberit alejhis-selam dhe të pejgamberëve të tjerë si të Ibrahimit alejhis-selam i cili kishte pseudonimin “baba i mikpritjes”. Gjithashtu të ketë për qëllim që me anë të mikpritësisë së tij t'i bëjë të gëzueshëm besimtarët, po ashtu të përhap kënaqësinë dhe harenë në zemrat e vëllezërve të tij besimtarë.

4. Të mos e thërret atë për të cilin e din se po qe se i vinte do të ngushtohej nga të pranishmit ose do të ofendohej nga disa prej tyre. Këtë e bën si preventivë për t'iu larguar ofendimit të besimtarit, e cila gjë është e ndaluar.

b)Rregullat e përgjigjes së gostisë:

1. T'i përgjigjet thirrjes e mos të vonohet me përjashtim nëse ka ndonjë pengesë siç është frika se mos bën ndonjë dëm në fe apo në trup të tij, sipas hadithit: “Kush është i thirrur le të përgjigjet”. (Transmeton Muslimi), dhe hadithi: “Sikur të isha i thirrur në thundra të deles do të isha përgjigjur, e sikur të më jepet shpatulla do të kisha pranuar”. (Transmeton Buhariu)

2. T'i përgjigjet thirrjes pa dallim, qoftë ajo nga i pasuri apo i varfëri, se nëse nuk i përgjigjet thirrjes së fukarasë e prek atë shpirtërisht e kjo është edhe shenjë e mendjemadhësisë, kurse mendjemadhësia është e urrejtur. Sa i përket përgjigjes së thirrjes së fukarave, transmetohet nga Hasan bin Ali radiallahu-anhuma, i cili duke kaluar pranë disa fukarave që kishin shtruar një copë të bukës në tokë dhe hanin, i thanë Hasanit: “O bir i bijës së Pejgamberit, eja të hamë së bashku”, e ai tha: “Po, se All-llahu nuk i don mendjemëdhenjtë”, zbriti prej mushkës dhe i shoqëroi ata në haje.

3. Të mos bëjë dallim në përgjigjen e thirrjes së atij që është afër dhe atij që është larg. E nëse është i thirrur në dy vende, le t'i përgjigjet të parit e prej të dytit le të kërkojë falje.

4. Të mos i shmanget përgjigjes për shkak të agjërimit nafile, por le të prezentojë, e nëse shoku i tij gëzohet që ai të hajë, le ta prish agjërimin sepse qëzimi i zemrave të besimtarëve është devotshmëri, e nëse nuk han, le të bëjë dua për ta, sipas hadithit: “Nëse thirret dikush prej jush le të përgjigjet, nëse është me agjërim le të bëjë dua e nëse nuk agjëron le të hajë? (Transmeton Muslimi)

5. Me përgjigjen e tij të ketë për qëllim nderimin e vëllait musliman, që të shpërblehet për atë vizitë.

c)Rregullat e sjelljes në gosti

1. Mos të vonohet nga koha e caktuar se bezdisen njerëzit duke pritur, por as të mos shkojë para kohe e t'i befasojë ata, se ndoshta nuk janë përgatitur e me prezencën e tij i shqetëson ata.

2. Kur të hyn në shoqëri (odë të burrave) mos të mburret por le të hyjë kokulur e nëse i zoti shtëpisë i preferon vend për t'u ulur le të ulet e mos të kundërshtojë.

3. Le të nxitojë me shtrimin e sofrës për musafirin sepse me anë të nxitimit të ushqimit i behet nder musafirit, e All-llahu na ka urdhëruar që ta nderojmë musafirin.

4. Mos të shpejtojë me ngritjen e sofrës para se të ngrihen duart e musafirëve prej ushqimit dhe e plotëson zbrazëtinë e pjatave me ushqim.

5. T'i ofroj musafirit aq sa majfton, pra le ta zgjedh mesataren sepse nëse i ofron pak do ta dobësosh burërrinë e nëse i ofron tepër kalon në syefaqësi, e që të dy këto vese janë të shëmtuara.

6. Nëse shkon diku musafir të mos qëndrojë më tepër se tri ditë me përjashtim nëse kërkojnë me këmbëngulje që të qëndrojë më tepër, e kur të dëshiron që të shkojë, le të marrë leje për shkuarjen e tij.

7. Ta përcjell musafirin deri jashtë shtëpisë.

8. Musafiri ta lëshojë shtëpinë e tij i buzëqeshur dhe i kënaqur, edhe nëse ndaj hakut të tij ka pas mungesa dhe nuk janë përfillë. Ai duhet të veprojë kështu sepse kjo është prej sjelljeve dhe moralit të mirë me të cilat robi arrinë shkallën e agjëruesit dhe nafilefalësit natën.