Dëshmia në rrugë të All-llahut tek sahabët e rinj

Pjesmarja e sahabëve në rreshtat e xhihadit ishte shkak që All-llahu (subhannnehu ve teala) të zgjedhë nga mesi i tyre shehidë të cilët flijuan jetën në rrugë të Allahut. Kjo është një zgjedhje e pastër nga All-llahu siç thotë në librin e Tij “ Në qoftë se juve u preku çka u dhemb (në Uhud), edhe atë popull (armikun) e pat prekur dhembje si kjo e juaja (në Bedr). Ne, këto ditë i ndrrojmë (u japim në përdorim) mes njerëzve për t'u ditur tek All-llahu ata që besuan dhe për t'i zgjedhur disa prej jush për dëshmorë (ose dëshmues). All-llahu nuk i do zullumqarët.” (Ali Imran – 140). Kjo zgjedhje është begati e madhe nga ana e Allahut [subhanehu ve teala] Ai nuk ia jep këtë begati përvëç atij që e meriton.

Shehidët kanë gradë të lartë tek All-llahu. Ata janë të gjallë ndonëse njerëzit mendojnë për ta se janë të vdekur. “Kurrsesi të mos mendoni se janë të vdekur ata që ranë dëshmorë në rrugën e All-llahut. Përkundrazi, ata janë të gjallë duke u ushqyer te Zoti ityre. Ata janë të gëzuar me begati e dhurata që ua dha All-llahu, e s'ka dyshim se All-llahu nuk ua humb shpërblimin besimtërëve„ (Ali Imran 169-171). Shehidët pyesin njëri tjetrin për vëllezërit e tyre që kanë mbetur në dunja. Ata lusin All-llahun që të kthehen në dunja, jo të shtyrë nga dëshira për kënaqësitë e kësaj bote por që të vriten në rrugë të All-llahut edhe një herë.

Njëri nga sahabët e rinj na transmeton një hadith me kuptim të madh që flet për vlerën e dëshmisë në rrugë të All-llahut. Pra transmeton Mikdam ibën Ma`dikerb [radiall-llahu anhu]“Shehidi ka gjashtë veçori tek All-llahu: i falen mëkatet me derdhjen e pikës së parë të gjakut të tij, e sheh vendin e tij ne xhennet, mbrohet nga dënimi i varrit, sigurohet nga Trishtimi i madh (Kijameti), i vëndohet ne kokë kurora e qetësisë – një margaritar i saj është më i vlefshëm se tërë bota dhe atë që mban ajo, martohet me 72 hyri, ndërmjetëson tek All-llahu për shtatëdhjetë të afërm të tij.(Tirmidhiu, Ahmedi, Ibën Maxhe).

Njëri prej këtyre sahabëve të rinj përgëzohet me xhennet duke qenë në këtë botë,ai është Talha ibën Ubejdullah. Transmeton Xhabir ibën Abdullahi [radiall-llahu anhu] i cili thotë: Dëgjova Pejgamberin a.s.i cili thoshte: “Kush dëshiron të sheh një shehid i cili ec mbi tokë le të shikojë Talha ibën Ubejdullahin.„ (Transmeton Tirmidhiu)

Transmeton Enesi [radiall-llahu anhu]i cili thotë: Harithi u godit në ditën e Bedrit. Ishte në moshë të hershme. Erdhi nëna e tij te Pejgamberi a.s.dhe i tha: O i Dërguar i All-llahut!Ti e di se sa i rëndësishëm ishte Harithi për mua. Nëse është në xhennet do të bëj durim dhe do të shpresoj nga All-llahu shpërblim e nëse nuk është ashtu vallë ç`të bëj? I Dërguari tha: mjer për ty! a je çmendur? mendon se xhenneti është një?! Jo xhennetet janë të shumta, e djali yt është në xhennetin Firdeus.” (Transmeton Buhariu).

Umejr ibën Vekkasi [radiall-llahu anhu] sikur e dinte ditën e Bedrit se ka “takim”me dëshminë (shehidllëkun) për atë shkak nguli këmbë që të merr pjesë. Ta ndëgjojmë S`adim i cili na rrëfen ngjarjen e vëllaut të tij. Ai thotë: “E shikoja vëllaun tim Umejrin para se të na rekrutoj Pejgamberi a.s. se si fshihej. E pyeta : ç`bën ashtu o vëlla? Më tha: kam frikë të më sheh Pejgamberi a.s., të më vlerësojë se jam i vogël e të ndalojë pjesëmarrjen në luftë kurse unë dua të marë pjesë se ndoshta All-llahu më furnizon dëshminë.

Kur e pa Pejgamberi a.s. e vlerëso si të vogël dhe e ktheu. Ai fillon të qaj kështuqë Pejgamberi a.s. i dha lejen. S`adi thotë : ia njgjeshja fortë mbajtësen e shpatës së tij sepse ishte i vogël (që mos t’i bie sh p.). U vra sapo kishte arritur të gjashtëmbëdhjetat e jetës së tij .

Prej sahabëve të rinj që ranë shehid ishte edhe M`avedh ibën Harith [radiall-llahu anhu]

A i ke pëshpëritur vetvetes vëlla i dashur që të ecish rrugës këtyre të rinjve ?

Të fitosh dëshminë (shehidllëkun) në rrugë të All-llahut?

Ka shumë prej atyre që kanë dëshirë të flakte për të arritur vlerën e shehidllëkut dhe gradën e shehidëve mirëpo ndoshta nuk u mundësohet. Për këta njerëz Pejgamberi alejhis-selam ka thënë: “Kush lut Allahun me sinqeritet që të fitoj shehidllëkun All-llahu ia jep gradën e shehidit edhe nëse vdes në shtratin e tij .(Muslimi).

Hadithin e lartëpërmendur e transmeton Sehël ibën Hanif [radiall-llahu anhu] Me të njejtin kuptim transmeton nga Pejgamberi a.s. edhe një sahabij i ri, ai është Muadh ibën Xhebeli i cili na tregon se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush kërkon nga All-llahu që të vritet në rrugë të Tij, me zemër të sinqertë, All-llahu e shpërblen sikur shehidin edhe nëse vdes në shtratin e tij.„ (Tirmidhiu)

Mirëpo dëshira e thjeshtë (e zhveshur nga sinqiriteti) është gjë e lehtë. Dëshira e sinqertë të cilën e di All-llahu [subhanehu ve teala] është ajo dëshirë që të shpien tek ajo gradë e lartë, ajo dëshirë e detyron pronarin e saj që të përgaditet veten për këtë gradë të lartë, frikacaku dhe i dobëti këtu nuk kanë vend.

Muhammed Duvejjish “Shebabus- sahabe”